Laten we de dag even starten met een lach :-). Ik deel graag enkele memes die voor de ouders/moeders onder ons heel herkenbaar zullen zijn!
Fijne dag 🥰!
#momlife
Tag: mama
Wat Seline me leert.
Als ouder heb je de rol om je kind op te voeden en hem of haar allerlei dingen te leren. Sommige dingen leer je je kind bewust, andere dingen krijgt je kind gewoon mee door de opvoeding en school. Dit kan gaan van praktische zaken (vb. hoe hij of zij zijn jas aandoet of veters knoopt) tot taalvaardigheid tot hoe hij of zij zich dient te gedragen in bepaalde situaties en hoe hij of zij in het leven staat en hoe ze omgaan met hun emoties.
Anderzijds doorloop je als ouder zelf ook een leerproces. Met de geboorte van je kind word je meteen in de rol van ouder gesmeten, wat voor velen een hele uitdaging kan zijn in het begin. Je leert met vallen en opstaan je kind kennen en groeit in je rol als ouder. Ook ik leer nog elke dag bij van Seline. Hierbij deel ik graag enkele grotere dingen die ik van Seline leer.
1. De controle loslaten en geduld hebben
Dit is nog steeds een ‘work in progress’ bij mij :-). Met een baby/kind heb je gewoon geen controle over hoe de zaken lopen. Heb jij graag je dagen gepland en gestructureerd? Dan valt deze structuur met een baby volledig weg. Om 14 uur een afspraak? Sh*t, de baby moet net drinken, zit in een huilbui of heeft net alles onder ge*** . Ik zal dus wat later zijn…. . Maar als dat het ergste is dat er kan gebeuren, dan heb ik toch niets om me druk over te maken :-).
Eén van de vele voorbeeldjes waar je als ouder wel graag controle over wilt hebben: het slaapgedrag van je kind. Slaap is voor velen onder ons heilig en we willen dan ook dat onze baby zo snel mogelijk doorslaapt. Dat is ook één van de meestgestelde vragen die je krijgt als ouder:
En? Slaapt je kind al door? Nee nog altijd niet?? Doe dit of probeer dat eens … .
Helaas, je hebt geen controle over hoe je kind slaapt en je kan dit ook niet opleggen. Een baby (en vaak ook nog wat oudere kinderen!) wordt nu eenmaal meerdere keren per nacht wakker voor een voeding, geborgenheid, troost of liefde. Laat het los en ga erin mee. Ik weet het, een goeie die het zegt :-), maar zo is het echt wel! Seline heeft nu nog ochtenden dat ze extreem vroeg wakker is. Ik kan vloeken en de dag beginnen met een rothumeur, maar dat lost het niet op. Als je er geen controle over hebt, stop dan met verlangen dat het anders was. De situatie is wat het is. Er komt wel een moment dat ze zullen doorslapen, maar niet wanneer jij er druk op legt of 8 uur slaap probeert af te dwingen. Seline is intussen trouwens een prima slaper, maar er zijn nog wel wat andere zaken waar de perfectionist in mezelf graag de controle over zou willen ;-).
Ik heb nu wel gemerkt dat sommige dingen gewoon tijd vragen, dus het hebben van geduld hangt voor mij wel samen met dingen loslaten.
2. Het leven niet te serieus nemen
Seline laat me elke dag weer lachen om banale, eenvoudige dingen of uitspraken. Eigenlijk is dat toch heerlijk. Ook hoe zij geniet van het springen in plassen en te dansen in de regen. Soms wou ik dat ik ook terug kind was. Zo onbezonnen, zorgeloos en vrij! Ik zei laatst nog tegen mijn man toen we aan het wandelen waren: De grootste zorg van Seline op dit moment is waar de volgende waterplas zich bevindt … . Heerlijk!
3. Tijd voor mezelf is heilig!
Veel ouders (en dan vooral moeders – denk ik) vinden het moeilijk om tijd voor zichzelf te nemen. Ze geven de zorg voor hun kind ook niet zo graag uit handen en doen het liefst alles zelf (want wat je zelf doet, doe je beter, toch?! 😉 ). Toch is het van groot belang om ook me-time te nemen. Door iets voor jezelf te doen laad je je batterijen weer op. Claim dus ook even die momenten voor jezelf. Daarna ben je ongetwijfeld een leukere ouder voor je kind met die vernieuwde energie! Ik doe dit nu wel echt bewust. Die tijd voor mezelf is echt heilig voor mij.
Wat ik doe in deze vrije tijd voor mezelf:
- Wandelen of sporten
- Schrijven op mijn blog
- Lezen
- Koken/bakken
4. Fantasie en creativiteit
Seline speelt moeilijk alleen. Wij moeten vaak onze creativiteit bovenhalen om spelletjes met haar te verzinnen. Ze zit volop in de fase van de rollenspelen. We moeten dan zelf ook onze fantasie de vrije loop laten 🙂 . Van sprekende knuffels en poppen tot een banaan die ziek is, je kan het zo gek niet bedenken!
5. Véél liefde!
Voor ik zwanger was van Seline dacht ik altijd dat ik niet echt een mama-type was. Ik zag mezelf eerder carrière maken dan mama zijn. Met de komst van Seline ben ik 180° gedraaid! Ik wist niet dat ik zoveel liefde kon hebben voor zo’n kleintje. Mijn werk staat niet op nummer 1, mijn gezin wel. Ik ben een echte mama geworden en ik voel zoveel liefde, zoveel onvoorwaardelijke liefde. Elke dag opnieuw.
DEEL NU!
Geen droombevalling
Mama worden is het mooiste wat me is overkomen. Maar de weg ernaartoe kostte me letterlijk veel bloed, zweet en tranen! Na een moeilijk traject om zwanger te geraken, was de bevalling ook nog geen vanzelfsprekendheid.
Seline werd geboren in de zomer van 2018.
De geboorte verliep helaas niet zoals ik gedacht of gehoopt had. Op zaterdag 21 juli ging ik naar het ziekenhuis met veel pijn in mijn rug en benen. De vroedvrouw die toen aanwezig was, het was een feestdag dus heel rustig in het ziekenhuis, stuurde me terug naar huis met de boodschap dat dit voorweeën waren en dat het zeker nog niet voor direct was. Na een heel weekend met helse rug- en beenweeën besloot ik op maandag 23 juli dat het genoeg was. Ik wilde naar het ziekenhuis voor een pijnstiller of slaapmiddel (ja ja zo dacht ik toen) want ik zag zo af.
Aangekomen in het ziekenhuis bleek ik al 6 centimeter ontsluiting te hebben! Iets wat ik totaal niet verwacht had want de weeën waren niet regelmatig en ik had bovendien niet eens échte buikweeën zoals iedere normale vrouw die in arbeid gaat. Ik had ‘enkel’ lage rug- en beenpijn. Oké, die pijn in mijn benen was wel verschrikkelijk. Ik heb meermaals tegen Etem geroepen dat hij mijn benen er moest afzagen, dus dat zegt wel genoeg over hoeveel pijn ze deden 😉 .
De gynaecoloog brak meteen mijn water en zei dat we binnen de 4 uur ons kindje in onze armen zouden hebben! Het was toen 8 uur ’s morgens dus tegen de middag zouden we onze dochter in onze armen kunnen sluiten! Peulschil, dacht ik, ik doe het nu al zolang met die pijn dus we gaan verder, zonder epidurale! Dit kan ik wel!
Helaas, niets was minder waar. De ontsluiting vorderde niet … . Om 15 uur zat ik nog steeds op 8 cm ontsluiting… De gynaecoloog sprak haar bezorgdheid uit tegenover mij: ‘Sofie, je ziet zo wit als het laken van het bed, ik wil je toch graag een epidurale geven zodat je wat kan rusten’. Maar daar moest ik niets van weten… Ik wilde het doen zonder epidurale! Oké zei de gynaecoloog, ik geef je nog een half uurtje maar als de ontsluiting dan niet verder is dan vrees ik dat we een spoedkeizersnede gaan doen …. . Ik ga de anesthesist toch laten komen voor een epidurale.
Even later stond de anesthesist aan mijn bed om een epidurale te geven. Nadien viel er zo’n last van mij af! Wauw, plots pijnloos. Ik zakte vermoeid op het bed neer. Heerlijk, even rusten. Maar plots begon Seline haar hartslag te ‘dippen’. Van de normale 160 slagen per minuut ging ze naar 40 slagen per minuut … op en neer, op en neer … . De monitor begon een alarmsignaal te geven en plots stonden er 4 à 5 vroedvrouwen rond mijn bed. Dit was niet oké. We moesten onmiddellijk alles klaar maken voor een spoedkeizersnede. Ze rolden mijn bed naar de operatiezaal waar ze me nog wat meer verdoving gaven.
Op echt 10 minuten was ze daar plots … ons kleine Selinetje… ontlading van geluk en vermoeidheid. Het eerste wat ik dacht was: WAT EEN HAAR! Seline had een grote bos pikzwart haar bij de geboorte!
Etem mocht met Seline al naar de kamer. Ik werd ‘opgeknapt’ en mocht nadien ook naar de kamer. Omdat ik echter nog volledig in shock was (bibberen, trillen en ik kon niets zeggen), moest ik wachten voordat ik Seline mocht pakken en borstvoeding kon geven. Ik weet niet meer precies hoelang het geduurd heeft maar ik denk toch een klein uurtje vooraleer ik Seline eindelijk mocht vasthouden.
Eindelijk bij mama. Mijn kleine meisje. Ze had zo’n honger en ging meteen op zoek naar de borst. Gelukkig ging dit meteen goed! Onze flinke meid begon meteen te drinken. Blijkbaar zat haar navelstreng een aantal keer rond haar lijfje en nekje gedraaid waardoor ze niet verder kon indalen.
Ik weet nog steeds niet hoe dit gebeurd is. Gedurende de hele ochtend in het ziekenhuis was haar hartslag mooi stabiel. Pas na het zetten van die epidurale is haar hartslag beginnen dippen. Kan het daarmee te maken hebben? Ik weet het niet. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen!
Na de keizersnede moest ik nog 4 dagen in het ziekenhuis blijven. Op zich was ik heel snel hersteld van de keizersnede, maar een pretje was het niet. Je mist alle ‘eerste keren’ van je kindje in het ziekenhuis. Je mag niet zelf de luier veranderen of kleertjes aandoen. Je kan ze niet een eerste badje geven. En als ze huilt kan je ze niet zelf uit haar bedje halen.
Intussen heb ik het een plekje gegeven. Maar deze bevalling was absoluut geen droombevalling. Het gaf me wel het mooiste geschenk ooit, onze mooie dochter Seline!
Akkefietjes 